St. Barbara is de beschermheilige van de mijnwerkers. Ze werd in Zuid-Limburg geïmporteerd door mensen uit Oost-Europese landen, die door de opkomende mijnindustrie werden aangetrokken. Ze heet daar ook Sint Berb of Sint Babs. Ze droeg geen toren, maar een mijnwerkerslamp. Dat is praktisch in de mijnbouw. De oorzaak is misschien dat haar toren niet goed werd herkend, en werd geïnterpreteerd als een attribuut dat voor de mijnwerkers meer betekenis had.
St. Barbara is ook te koppelen aan St. Nicolaas, wiens feest een avond later wordt gevierd. Een verhaal over Barbara luidt dat ze de huishoudster van St. Nicolaas zou zijn geweest. Samen met de Goedheiligman bracht ze cadeautjes rond. Ook trok zij in de weken voorafgaande aan pakjesavond de streek door om te kijken of de kinderen wel braaf zijn geweest. Zij verstopte ook de zogenaamde appeltaartjes. Dit gebruik kwam uit het Duitse Rijnland waar Barbara de begeleidster was van St. Nicolaas.
4 December was een officiële feestdag. Die dag had iedereen vrij. ’s Morgens naar de kerk. Maar ’s middags was er altijd groot feest dan kwamen honderden mijnwerkerskinderen uit het dorp naar het 'Verenigingsgebouw', want Sinterklaas kwam dan op bezoek. Na de ontvangst van Sinterklaas werd er altijd een film gedraaid en na de film konden de kinderen Sinterklaas een hand geven en kreeg ieder kind een grote zak snoep mee naar huis.